อักษรไทยสมัยพ่อขุนราม

อักษรไทย
พ่อขุนรามคำแหงมหาราช ได้ทรงประดิษฐ์อักษรไทยขึ้นเมื่อ พ.ศ. 1826 โดยทรงดัดแปลงมาจากอักษรขอมหวัดและอักษรไทยเดิม ซึ่งดัดแปลงมาจากอักษรมอญและคิดอักษรไทยขึ้นใหม่ให้มีสระ  และวรรณยุกต์ให้พอใช้กับภาษาไทย และทรงเรียกอักษรดังกล่าว ลายสือไทย ดังมีกล่าวในศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงตอนหนึ่งว่า "เมื่อ ก่อนลายสือไทยนี้บ่มี 1205 ศกปีมะแม พ่อขุนรามคำแหงหาใคร่ใจในใจ แลใส่ลายสือไทยนี้ ลายสือไทยนี้จึงมีพ่อขุนรามคำแหงผู้นั้นใส่ไว้…" (ปี 1205 เป็นมหาศักราชตรงกับพุทธศักราช 1826)

ลักษณะอักษรไทยสมัยพ่อขุนรามคำแหง

1.อักษร สมัยพ่อขุนรามคำแหงดัดแปลงมาจากอักษรขอมหวัด มีดังนี้คือ ก ข ค ฆ ง จ ฉ ช ญ ฎ ฐ ณ ต ถ ท ธ น ป ผ พ ภ ม ย ร ล ว ศ ษ ส ห และได้เพิ่มพยัญชนะและวรรณยุกต์ให้พอกับภาษาไทยในสมัยนั้น ได้แก่ ฃ ฅ ซ ฎ ด บ ฝ ฟ อ และวรรณยุกต์เอก และโท
2.สระและพยัญชนะเขียนเรียงอยู่ในบรรทัดเดียวกัน และสูงเสมอกัน เขียนสระไว้หน้าพยัญชนะ ยกเว้นสระอะ   สระอาเขียนอยู่ข้างหลัง ส่วนวรรณยุกต์เขียนไว้ข้างบน
3.สระอะเมื่อมีตัวสะกด ใช้พยัญชนะซ้อนกัน เช่น น่งง (นั่ง) ขบบ (ขับ)
4.สระเอีย ใช้ ย แทน เช่น สยง (เสียง) ถ้าไม่มีตัวสะกดใช้สระอี   โดยไม่มีไม้หน้า
5.สระอัว ที่ไม่มีตัวสะกด ใช้ วว เช่น ตวว (ตัว)
6.สระอือและสระออที่ไม่มีตัวสะกด ไม่ใช้ อ เช่น ชี่ (ชื่อ) พ่ (พ่อ)
7.สระอึ ใช้สระอิและสระอีแทน เช่น ขิ๋น (ขึ้น) จี่ง (จึ่ง)
8.ตัว ม ที่เป็นตัวสะกดใช้นฤคหิต เช่น กลํ (กลม)
ฯลฯ

อักษรไทยของพ่อขุนรามคำแหง  ใช้แพร่หลายในเขตล้านนา ล้านช้าง และกรุงศรีอยุธยา  ต่อมาชาวล้านนาและชาวล้านช้างเลิกใช้อักษรไทยสมัยกรุง สุโขทัยและใช้อักษรของพวกลื้อ ซึ่งเป็นอักษรไทยพวกหนึ่งแทน     ส่วนกรุงศรีอยุธยายังคงใช้อักษรไทยและดัด แปลงแก้ไขมาเป็นระยะ ๆ จนเป็นเช่นอักษรไทยปัจจุบัน

อักษรไทยในปัจจุบัน

พยัญชนะ

พยัญชนะไทยมี 44 รูป สามารถแบ่งตามฐานที่ใช้ในการออกเสียงเป็นวรรค ดังเช่นในภาษาบาลีและสันสกฤต พร้อมแสดงชื่อเรียกในปัจจุบัน
                             วรรค กะ     -     ก ไก่     ข ไข่     ฃ ขวด*     ค ควาย     ฅ คน*     ฆ ระฆัง     ง งู
                             วรรค จะ     -     จ จาน     ฉ ฉิ่ง     ช ช้าง     ซ โซ่     ฌ เฌอ     ญ หญิง
                             วรรค ฏะ     -     ฎ ชฎา     ฏ ปฏัก     ฐ ฐาน     ฑ มณโฑ     ฒ ผู้เฒ่า     ณ เณร
                             วรรค ตะ     -     ด เด็ก     ต เต่า     ถ ถุง     ท ทหาร     ธ ธง     น หนู
                             วรรค ปะ     -     บ ใบไม้     ป ปลา     ผ ผึ้ง     ฝ ฝา     พ พาน     ฟ ฟัน     ภ สำเภา     ม ม้า
                             เศษวรรค     -     ย ยักษ์    ร เรือ    ล ลิง    ว แหวน    ศ ศาลา    ษ ฤๅษี     ส เสือ     ห หีบ     ฬ จุฬา    อ อ่าง    ฮ นกฮูก
         * เนื่องจาก ฃ และ ฅ ปัจจุบันไม่พบการใช้งาน จึงอนุโลมใช้ ข และ ค แทนในการสะกด

พยัญชนะไทยยังแบ่งออกเป็น 3 หมู่ เรียกว่า ไตรยางศ์ ประกอบด้วย
    * อักษรสูง 11 ตัว ได้แก่ ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห
    * อักษรกลาง 9 ตัว ได้แก่ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ
    * อักษรต่ำ 24 ตัว ได้แก่ ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ

สระ        

สระในภาษาไทยมี 21 รูป ซึ่งรูปสระเหล่านี้จะนำไปประกอบเป็นรูปสระที่ใช้จริงอีกต่อหนึ่ง
         * ะ วิสรรชนีย์ นมนางทั้งคู่
         *  ั ไม้หันอากาศ หางกังหัน ไม้ผัด
         *  ็ ไม้ไต่คู้ ไม้ตายคู้
         * า ลากข้าง
         *  ิ พินทุ์อิ
         *  ่ ฝนทอง
         *  ํ นิคหิต นฤคหิต หยาดน้ำค้าง
         * " ฟันหนู, มูสิกทันต์
         *  ุ ตีนเหยียด ลากตีน
         *  ู ตีนคู้
         * เ ไม้หน้า
         * ใ ไม้ม้วน
         * ไ ไม้มลาย
         * โ ไม้โอ
         * อ ตัวออ
         * ย ตัวยอ
         * ว ตัววอ
         * ฤ ตัวรึ
         * ฤๅ ตัวรือ
         * ฦ ตัวลึ
         * ฦๅ ตัวลือ

วรรณยุกต์

วรรณยุกต์ในภาษาไทยมี 4 รูป 5 เสียง  คำทุกคำในภาษาไทยจะมีเสียงวรรณยุกต์เสมอ แม้ว่าจะไม่มีรูปวรรณยุกต์แสดงให้เห็นก็ตาม

รูปวรรณยุกต์

    *  ่ ไม้เอก
    *  ้ ไม้โท
    *  ๊ ไม้ตรี
    *  ๋ ไม้จัตวา

เสียงวรรณยุกต์

    * เสียงสามัญ
    * เสียงเอก
    * เสียงโท
    * เสียงตรี
    * เสียงจัตวา
 

แหล่งที่มา: sahavicha.com